คงไม่ต้องกล่าวย้ำให้มากเรื่องอีกต่อไปแล้ว สำหรับมาตรฐาน
การตัดสินคดีความในประเทศสารขันนี้ ผู้อาศัยอยู่ด้านล่างตีนเขา
ใกล้พื้นที่ป่าสงวนแค่ 200 เมตร
ถูกจับดำเนินคดี จำคุก 10 ปี ส่วนผู้ที่บุกรุกพื้นที่ป่าสงวน
ซึ่งอาศัยอยู่บนยอดเขาลึกเข้าไปในพื้นที่ป่าสงวน กว่า 10 กิโลเมตร
กลับไม่ถูกดำเนินคดี หนำซ้ำอัยการสูงสุด ยังตัดสินว่า
ไม่มีเจตนาในการเข้ายึดครอง ค้านความรู้สึกของชาวบ้าน
เป็นอันมาก เปรียบได้กับว่า กระเบื้องกำลังลอยฟู แต่น้ำเต้าถอยจมลง
เป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศนี้
กฎหมายไม่มีความศักดิ์สิทธิ์ สำหรับกลุ่มบุคคลบางกลุ่ม แต่จะเข้มงวด ลงโทษรุนแรง กับ ประชาชนธรรมดา
เรื่องนี้ ถ้าเจ้าของบ้านปล่อยวางนำบ้านและที่ดินคืนกรมป่าไม้ไปเหตุการณ์คงคลี่คลายระดับนึงเท่านั้น
เพราะว่าจะให้ หายกันไปเฉยๆ คงไม่ได้ ความผิดนั้นสำเร็จแล้ว จะมาอ้างว่าไม่เจตนาบุกรุกนั้น ฟังไม่ขึ้น
การตัดสินคดีความในประเทศนี้ วิปริต วิปลาศ ไม่สามารถให้ความยุติธรรม กับคนในชาติได้
เมื่อความยุติธรรมไม่มี ความสามัคคีไม่เกิดแน่นอน
ขบวนการอยุติธรรมที่ปรากฎในสังคมไทยนี้ น่าละอายสิ้นดี
เมื่อบ้านเมืองกลับเข้าสู่ความเป็นประชาธิปไตยแล้วสิ่งเหล่านี้
คือความอัปยศ ของวงการ ตุลาการ
ความอัปยศของ กรมป่าไม้ แต่ที่สุดแล้ว
เป็นความอัปยศของผู้ที่เข้าครอบครองและอยู่อาศัย ที่ดินบนยอดเขายายเที่ยง ฟื้นที่ป่าสงวนชั้น 1 A
ความอัปยศนี้จะเป็นตราบาปติดตัวหลอกหลอนไปจนวันตาย ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่ก็เล็กกว่า โลง
+!!!!!!+ เอาความถูกต้อง คืนมา
เอาความยุติธรรมคืนมา !!!!!!!!!!!!!!
เอาผืนแผ่นดินของชาติคืนมา!!!!!!!!!
แล้ว เอาสอง มาตรฐาน ยัดใส่ตูด คืนอำมาตย์ ไป ...........................
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น